در پرداختن به قرآن با توجه به لسان قرآن حق آشکار میشه. ممکنه شما بگید خب چرا برای برخی ها حق آشکار نشد؟ اهل لسان قرآن بودند حق آشکار نشده. اینجا دوتا پاسخ هست 1- اینکه از کجا معلوم شاید آشکار شده رو نمی کنه. منافعش ایجاب میکنه. تقوا نداره. حق آشکار شده براش ایمان نمیاره. علم پیدا کرده مؤمن نمیشه، طغیان میکنه. یه احتمال این دسته. یه احتمال هم در برخی از موضوعات لسان قرآنه نحوه‌ی پرداختن او به لسان قرآن یا برخی جاها سطح دانش او یا برخی انتخابها در برخی از قواعد و موضوعات لسان قرآنی او رو ممکنه به نقطه ناحقی برسونه. لسان قرآن هم معلم می خواد. دوتا معلم داره 1- قرآن2- اهل بیت ع. اینها معلمان لسان قرآن هستند که در انتخابها به ما کمک می کنند. در اینکه شما ممکنه یکجایی علم لسان قرآن رو بلد باشی به یه نقطه ای برسی، به دو احتمال برسی هر دو رو بتونی مفروض کنی بلحاظ مثلا علم نحو کدوم رو برداری؟ باید از قرآن درس بگیری کدوم رو برداری. باید از اهل بیت ع درس بگیری کدوم رو برداری. از اهل بیت ع درس بگیری بری نمونه‌های مشابهی که اهل بیت ع حل کردند یا همینجا ممکنه اهل بیت ع این رو انتخاب کرده باشند، شما باید اون رو انتخاب بکنی. و دوم اینکه قرآن جامع هست. خود قرآن حتما می تونه شما رو راهنمایی بکنه اینجا چی برداری. یکی از مسیرهاش می تونه یک مشابه یابی صحیح باشه. مشابه یابی صحیح، شما رو ببره سراغ آیاتی که اون آیات برای این انتخاب، یا شما رو ببره سراغ آیه‌ای که اون آیه برای این انتخاب، آیه‌ی محکمی هست. دو احتمال درش وجود نداره، چند احتمال درش وجود نداره. فقط یکی. شما اون رو انتخاب کن اون آیه محکمیه، اون میشه معیار. میشه محکم برای این آیات محکم برای بقیه شما اونجا باید انتخاب کنی. بله با این دو فرض که شما از اهل بیت ع و از قرآن تعلم لسان قرآن و بکار گیری لسان قرآن استفاده بکنید، لسان قرآن شما رو به حق می رسونه. معرفت حق رو در قرآن آشکار میکنه.
موضوعی که باید در بحث لسان قرآن بهش توجه کنیم عدم داشته های ذهنی هست. ما نباید با داشته های ذهنی وارد استفاده از لسان قرآن بشیم. داشته های ذهنی خودمون. باید بدون داشته های ذهنی وارد استفاده از لسان قرآن بشیم. از لسان قرآن استفاده کنیم درسش رو بگیریم، علمش رو یاد بگیریم، علمش رو از قرآن و از اهل بیت ع فرا بگیریم. در حل مسئله های قرآنی هم از قرآن و اهل بیت ع بهره بگیریم، برای حل مسئله های قرآنی. قاعده های لسان قرآنی اصل هستند با اونها پیش میریم. یک جاهایی قواعد لسان قرآنی تبصره دارند. یه حالت دیگه ای دارند. یه تبصره دیگه ای دارند. باید ببینیم که این تبصره ها رو کجا باید استفاده کنیم؟ و الا اصل قاعده هست. تمام اختلافها و دعواها سر تبصره‌هاست یا سر برخی اختلافهاست. اختلاف حالتی است که می تونه پیش بیاد. اینجا باید از قرآن و اهل بیت ع استفاده کنیم.
وقتی ارزش فرم مشابه یابی یعنی چی؟ یعنی بهره از قرآن برای حل برخی مسئله هایی که در لسان قرآن داریم، حل برخی انتخابهایی که انتخابش سخته. فهم اینکه اینجا تبصره ای باید استفاده بکنیم یا نه؟ از بین یک اختلاف یا دو حالت کدام رو انتخاب بکنیم؟ این یعنی فرم مشابه یابی. فرم مشابه یابی میخواد بیاد دانش قرآنی رو به کار بگیره برای این. فرم مشابه یابی باید بر اساس چه قاعده ای باشد؟ چون هم یه قاعده ای است که هم قاعده منطقی است هم منطق در قرآن معرفی شده. فرم مشابه یابی رو بنیانش رو مبناش رو استدلال مبناییش رو باید بر اساس قرآن و منطق بر گرفته از قرآن بیان کنیم و بگیم خب فرم مشابه یابی پس می تواند باشه.
