در بحث لسان قرآن یکی از موضوعات که می تونه مطرح باشه این هست که خب چقدر به لسان قرآن توجه کنیم؟ چقدر به ظرافتها و قواعد لسان قرآن توجه کنیم؟ عرض میشه که این یک مبنا داره. به مبنای فکری ما در خصوص قاعده مندی کلام خداوند و حکمت در قاعده مندی کلام خداوندی، مربوط هست. آیا ما قائل هستیم که همه آن چیز که در لسان قرآن بیان شده بر اساس حکمت هست؟ همه قواعد مطرح شده در لسان قرآن، همه مراعات لسان در قرآن بر اساس حکمت هست یا گاهی ممکنه علی السویه باشه، بر اساس تصادف باشه؟
اگر بنای معرفتمون این باشه که هر آنچیز که در قرآن استفاده شده، هر آن مراعاتی که از قواعد لسان در قرآن صورت گرفته، بر اساس حکمت خداوندی و بر اساس علم خداوندی هست، اون وقت شما هر آن مراعاتی که انجام شده رو باید بهش توجه کنی. یعنی به همه ظرافتها، به همه تحولات، دگرگونی ها، قواعد که در لسان قرآن، در قرآن صورت گرفته، شما باید بهش توجه کنید. چقدر اهمیت دارن نسبت به هم؟ آیا میشه یک موضوعی رو توجه کرد یک موضوعی رو توجه نکرد؟ این بحثی است که باید انجام بشه و ممکنه جایگاه داشته باشه. چقدر مهمه؟ کدومهاشون بیشتر مهم هستند؟ ممکنه بشه اینجا بحثی کرد، یه خطی رو تعریف کرد و گفت که این خط قرمزه. این اولیه هست. یعنی باید تا این نقطه رسید. این کف ماجراست. هر چقدر بیشتر توجه کنید، معرفت بیشتر و دقیقتر به دست می آرید. پس اون معرفتی که بر اساس کف ماجرا به دست میاد، 1- کامل نیست. یعنی اون معرفتی که شما بر اساس یک توجه حداقلی به لسان، توجه حداقلی و ضروری به لسان قرآن به دست می آورید، اون 1- کامل نیست 2- ممکنه دقیق نباشه. پس ما باید سعی کنیم بر اینکه به همه ظرافتهای قرآن توجه کنیم. همه ظرافتهای لسانی قرآن توجه کنیم.
