چند کلامی در مورد سوره عادیات؛ در بحث سوره عادیات خوب هست که ما معنای دقیقی از آیات بدست بیاریم یعنی به سادگی و ابتداً و به سادگی وارد مصادیق نشیم و دنبال مصداق نگردیم، به راحتی عادیات رو" اسب یا اسب های دونده " معنی نکنیم و از اون عبور نکنیم بلکه یک مقدار مفهوم گرا به آیات نگاه بکنیم، در آیات تأمل بکنیم در واژگان آیات تأمل بکنیم. برای خودمون سوال ایجاد کنیم در مورد مفاهیم واژه ها. بعد از اون یک مقداری به ترتیب آیات و تدبیر در آیات توجه کنیم، آیات رو کنار هم ببینیم. تعداد آیاتش کم هست و راحت میشه کنار هم دید. در پنجاه آیه، در صد آیه قرار نیست تدبیر بکنیم، در پنج یا هفت هشت آیه ی کوچک قرار هست که تدبیر بکنیم.
سعی کنیم تنقیح معنا کنیم، تنزیه معنا کنیم. یک معانی‌ای در ذهن ما از واژگان و آیات وجود داره. سریعا به اونها تکیه نکنیم بلکه در مورد اونها سوال ایجاد کنیم. از خودمون بپرسیم آیا این معنایی که در ذهن من هست دقیق هست؟ آیا با این آیات سازگار هست؟ به کتاب های مختلف مراجعه کنیم به روایات مراجعه کنیم به طور مثال در واژه ی عادیات وقتی دقیق تر بررسی میکنی لزوما معنای اسب و اسب سواری درونش وجود نداره. بله یک مقداری بتونیم از این روش و طریق بیشتر در آیات این سوره تأمل بکنیم.
