ببینید مثلا در بحث استفاده کردن از ارتباط نحوی برای مفهوم یابی، بعنوان مثال بحث الله. ما باید فرمی داشته باشیم که وارد بحث الله بشیم، بگیم خوب مفهوم الله رو می خوایم پیدا کنیم. بیاد تمام مفاهیم مرتبط به الله رو پیدا کنه. مثلا بگه رب با الله مرتبط هست. برخی اسمها هستن که با الله مرتبطن. اسم رب، اسم اله، اسم الرحیم و موضوعاتی از این دست. بعد براساس نوع ارتباطات اینها رو برای ما دسته بندی کنه. بگه براساس نوع ارتباطات مثلا اله و رب و فلان این نوع ارتباط رو دارن و این درجه از تأثیر گذاری در مفهوم الله دارن. مثلا فلان اسم اینقدر چنین ارتباطی داره و این درجه از تأثیر رو داره. بعد در گام بعدی فعلهای مربوط به الله رو برای ما بیاره بگه الله شیئی است که اولا اسمه براساس صرف به ما بگه اسمه بعد اسمه یعنی شیئی است که این افعال رو انجام میده. در واقع فاعل این افعال هست. بعد همونجا به ما ویژگی بده بگه این فعلی که الله انجام میده منحصر به فرد مخصوص الله هست. هیچ کس انجام نمیده. یعنی در قرآن اون رو یه جستجو بزنه خودش پیدا کنه بگه این فعل منحصرا مخصوص الله هست. این فعل الله یه + جلوش بگذاره مثلا + 2. شما کنار 2 ببینی این فعل الله انجام میده و ملائکه، کس دیگه ای انجام نمیده این فعل رو. ما میخوایم الله رو بشناسیم پس افعالش رو می شناسیم. پس اسمائش رو می شناسیم. اسماء مرتبط به الله رو می شناسیم، درست؟ اشیاء مرتبط به الله رو می شناسیم. اشیاء براساس نوع ارتباطشون می شناسیم. ما رو قدم به قدم به مفهوم الله نزدیک کنه. یعنی در تلفیقی از ارتباطات صرفی و نحوی الله، ما رو ببره به سمت مفهوم الله.
بعد در گام بعد وارد مقایسه بشه. بگه ببینید الله با فلان واژه که بسیار ارتباط نزدیکی با الله داره در معنای الله، این تفاوتها رو دارن. این نقاط مشترکی دارن این تفاوتها رو دارن. الله و رب با هم این اشتراکات رو دارن و این تفاوت ها رو دارن. الله و اله با هم این اشتراکات رو دارن و این تفاوتها رو دارن. الله و رحیم با هم این اشتراکات رو دارن و این تفاوتها رو دارن که بر اساس اون تفاوتها ما نزدیک بشیم به بحث، اشتراکها و تفاوتها بیشتر نزدیک بشیم به مفهوم الله.
بعد به صورت کلی الله در قرآن وقتی در این فرم ارتباطات مختلفش تعربف شد در کنارش عدم ارتباطها تعریف بشه. الله این نیست در ارتباطات. الله این ویژگیهایی که ویژگی های صرفی است و بسیار هم کاربرد داره، اینها رو نداره. الله این ویژگیها یا این مشخصات نحوی رو نداره. هیچ وقت این مشخصات نحوی رو به خودش نمی گیره. بله ممکنه در قدمهای بعدی میشه از سایر معیارها استفاده کرد. معیارهای مثل مثلا بلاغت. حتی مثلا معیارهایی مثل علوم قرآن و از این دست معیارها استفاده کرد و ویژگیها و مشخصات مربوط به یک مفهوم رو بدست آورد. یک واژه ای که مد نظر هست رو پیدا کرد. پس هم مشخصات اثباتی رو باید دنبال کرد هم مشخصات سلبی رو هم عدم وجود ها رو. پس اون مشخصات خیلی مهم هستن و سلبی هستن یعنی در واقع در اون واژه وجود ندارن. اون عدمش برای شما مفهوم تولید می کنن. عرض کردیم مثلا در بحث ارتباط نحوی شما می گید که الله هیچ وقت اضافه واقع نمی شه. این عدم وجود برای شما معنا داره. بخصوص وقتی در مقایسه قرار میگیره. می فرمایید الله هیچ وقت اضافه واقع نمیشه ولی رب اضافه واقع میشه. اله اضافه واقع میشه. اله مضاف میشه، رب مضاف میشه، الله مضاف نمیشه یا نبوده در قرآن.
