پس ما برای فاز مفاهیم ابتدا باید سطوح مختلف روابط مفاهیم با هم، روابط واژگان با هم رو مشخص بکنیم بعد در هر سطح اون نوع رابطه ای که در اون سطح وجود داره رو، معنا کنیم. اون سطوح مختلف اولین سطحمون روابط نحوی یک، به انضمام برخی روابط دو، هست. سطح دوم مون ممکنه سطح دو از روابط نحوی باشه. یک سطح دیگر ممکنه مثلاً روابط ویژگی ها و رسم یک جامد غیر مصدری و تاثیر آنها در معنای ریشه ی اون واژه جامد غیر مصدری باشه. اینا باید یه جایی بررسی بشه. ارتباطات مختلف نحوی، استیناف ها، اینا باید در سطوح مختلف تاثیر گذاری در روابط نحوی بررسی بشه. تدبر در آیات و ارتباطات مختلفی که میشه بین آیات ایجاد کرد، در شکل عناوینی مثل ساختار سوره یا اشکال دیگه، در روابط مفاهیم جزئی مؤثر هست. آنها هم باید پیدا بشه. به عنوان مثال شما ممکنه مشابه یابی را دنبال کنید از مشابه یابی به یک سری ارتباط واژه ها، مفهوم واژه ها برسید. از مشابه بودن دو جمله در دو جای قرآن و برخی از وجوه تمایزی که این دو جمله دارند، از جایگزین ها، ممکنه شما استفاده بکنید. مثلاً یک جمله‌ای را دارید یک ترکیب مشخصی داره پنج تا واژه مشخص درش هست، عین همین جمله رو یک جای دیگه دارید به جای واژه چهارم یک واژه دیگری هست. ممکنه شما روابط دو واژه رو فقط از نحو به دست نیارید، که تنها هم از نحو به دست نمیاد، انواع روابطی که بین دو واژه میتونه وجود داشته باشه. روابط همنشینی، روابط جایگزینی، جانشینی. این روابط، روابط دو واژه هستند، می تونند در معنا موثر باشند. در معنای همدیگر حتما تاثیر دارند. باید سطح به سطح اینها را پیدا بکنیم و تعریفشون رو و توضیحشون را در مفهوم یابی روشن بکنیم. این کل این مطلب در جملات موجود در قرآن هست، بدون توسعه. بدون توسعه‌ای که میتونه به وسیله منطق انجام بشه. اگر توسعه هم انجام شد راه توسعه رو باید تدوین بکنیم. توسعه هم انجام شد آن هم میاد در همین قالب، یعنی در واقع داده های ما اضافه میشه، روش ما تغییر نمیکنه. روش همون روش است، ولی داده های موجود افزایش پیدا میکنه.
