مثلا ممکنه شما بگید من میخوام مفهوم فاعل رو متوجه بشم. فاعل چیه؟ باشه. فاعل رو باید اشتقاقش رو دنبال کنیم. ببینیم چه چیزهایی از اشتقاق عنوان فاعل به دست میاد؟ فاعل رو باید سایر موضوعات صرفیش رو دنبال کنیم. ممکنه بگید خب مثل هیچ وقت فاعل صفت مشبه نمی شود. هیچ وقت فاعل صیغه مبالغه نیست. هیچ وقت فاعل فلان نیست. اینها برای شما مطلبی به دست میارید یا فاعل همیشه یا مثال می زنم همینجوری، همیشه یا اسم علم هست و ضمیر هست. اینها مشخصاتی که در صرف وجود داره. در واقع شما وقتی در صرف فاعل رو انتخاب میکنید سایر مشخصاتی که در نمودار درختی برای فاعل می مونه، جستحوی یک پایه عمیق تر میشه، اونها گزاره هایی هستند در تعریف فاعل. چه موضوعات صرفیش چه موضوعات نحویش چه موضوعات اشتقاقیش. یا مثلا در بحث نحو می تونید برید فاعل رو پیدا کنید، موضوعات مختلفش به دست میاد، مشخصات فاعل به دست میاد، مشخصات نحویش، صرفیش و اشتقاقی و سایر مشخصات به دست میاد و دوباره بیام بحثی با عنوان مبتدا رو انتخاب بکنیم، مشخصاتش رو به دست بیاریم، اینها رو با هم مقایسه کنیم. مقایسه صرف عنوان نحوی فاعل و عنوان نحوی مبتدا. صرف این دو رو با هم مقایشه کنیم. اشتقاقشون رو با هم مقایسه کنیم. اینها برای خودش دستاورد داره.
