این نرم افزار قرآنی فقط یک نرم افزار نیست بلکه یک دوره روش پرداختن به قرآن و برداشت از قرآن هست. چرا سعی میکنیم که بیاییم در نرم افزار؟ بخاطر اینکه نشون بدیم که یک روش شخصی نیست و روشی هست که قابل آموزش هست، روشی هست که اصول و قاعده ی مشخص داره، روشی هست که میشه در یک نرم افزار گذاشت و حتی برای اون تعریف کرد و به نرم افزار گفت تو بفهم و تحلیل کن و به من بگو. اگر نرم افزار بگه پس آدم هم میتونه بگه پس قابل آموزش میشه پس روشمند میشه و متکی به آدم ها نمیشه و گفته نمیشه که این آدم خودش داره اینها رو میگه. نه! این آدم بر اساس این قاعده ها داره میگه، چرا؟ چون نرم افزار هم گفت. چون نرم افزار هم گفت لذا این روش قابل آموزش هست.
به همین خاطر ما مدام اصطلاح نرم افزار قرآنی رو بجای روش پرداختن به قرآن میآریم چون اگر روش پرداختن به قرآن بگیم یک حاشیه پشت سرش داره و اون این هست که ممکن هست که گفته بشه روشی هست که مختص خود شماست و قابل آموزش نیست و کسی نمیتونه از این روش برداشتی بکنه و بحث هایی از این دست مطرح بشه. میگیم نه!« نرم افزار قرآنی » روشی که قرار هست بره در دل نرم افزار و نرم افزار در مورد اون بحث کنه بحث کنه.
در این بحث خیلی کار انجام شده، بحث« لسان قرآن »، بحث معنا شناسی واژگان، بحث ترجمه ی آیات هر کدام معیارها و اصول و قواعد و روش دارند و یک سال و اندی هست که چند نفر از دوستان ما هنوز از فاز اول لسان قرآن که همه ی اینها پایه سازی هست، خارج نشده اند. ما هنوز اینجا کار داریم. خب دو گام بعدی داریم بحث« معنا شناسی و بحث« ترجمه » که بسیار بزرگتر و عظیم تر از این مرحله ی اول هست. این سه مرحله انجام بشه از نظر ما تازه پایه برای برداشت درست شده است و تازه پایه سازی شده است که بشه برداشت قرآنی داشت. بعد از اون تازه بحث« تَدَبُر » و « تحلیل » و « تفسیر » مطرح هست. اینجا خیلی کار شده، یک سری کارهای اولیه انجام شده ولی خیلی از کارها باقی هست و باید انجام بشه، در زمان خودش باید به اونها بپردازیم. بحث هایی مانند« تبیان »،« تأویل »،« تصریف » در اینجا مطرح هست. مفاهیم اینجوری باید کار بشه، اونجا خودش قاعده داره، مثلا در بحث« تَدَبُر » یکسری اصول و قاعده وجود داره، اصول و قاعده ها باید معلوم بشه چون یکی از موضوعات« تَدَبُّر » ربط دادن آیات به هم هست، کنار هم قرار دادن هست، اینکه آیات رو چه جوری کنار هم قرار بدید اصول و قاعده داره. اصول و قاعده هاش باید معلوم بشه. بعد از اون باید به شاخه های مختلف تَدَبُّر پرداخته بشه.
یکی از شاخه های تَدَبُّر چی هست؟ « تَدَبُّر قرآن به قرآن ». ببنید در« تَدَبُّر قرآن به قرآن » یعنی شما قرآن رو با قرآن دنبال بکنی. در« تَدَبُّر قرآن به قرآن » ما نُه حالت داریم، یک جدول سه سطری و سه ستونی تصور بکنید؛« آیه »،« سیاق » و« سوره » هم در ستونها بنویسید و هم در سطرها. نه خانه بین این فضا می ماند. « آیه به آیه »،« آیه به سیاق »،« آیه به سوره »، « سیاق به آیه » و... تا اینکه« سوره به سوره ». نُه حالت اینجا وجود داره. سوره ها رو با سوره ها معنا میکنیم، دو تا سوره ذیل یک سوره قرار میگیرند، با یک سوره معنا میشن. یک سوره ذیل یک آیه قرار میگیره میشه« سوره به آیه ». سیاق ها با هم تطبیق داده میشن، پشت سر هم در کنار هم، در ارتباطی خاص با هم قرار داده میشن. ببینید در« تَدَبُّر قرآن به قرآن » ما نُه حالت داریم، عمده ی کُتُب در بحث های قرآنی قوی ترین هاشون به سه چهار حالت پرداخته اند و بقیه شون اصلا ندیده اند. ما روی این موضوع بحث و قاعده داریم، با قاعد هاش میشه صحبت کرد.
