جایگاه علم منطق در فهم قرآن چیه؟ و در همراه شدن با قرآن چیه؟ و در ادراک قرآن چیه؟ و در قبول کردن معارف قرآن چیه؟ ا زبحث منطق در بحث ادراک بحث میکنیم، در بحث فقه قول قرآن بحث می کنیم. در بحث پذیرش بحث نمی شه. یه کسی ممکنه حرف منطقی رو نپذیره، به دلایل دیگری نمی پذیره. به دلیل اینکه با منافعش در تضاد هست نمی پذیره. این موضوع این نیست که این حرف منطقی نیست و انسانها منطقی نیستند و همه انسانها یه منطق ندارند. همه انسانها یه منطق دارند ولی همه انسانها یه منافع ندارند. همه انسانها دارای یه صفات نیستند. همه انسانها دارای یک انگیزه نیستند. دارای یک هدف نیستند. این را هم باید تو بحث منطق لحاظ کنیم. یعنی تفاوتش رو با قبول کردن یک نتیجه منطقی لحاظ کنیم و رفتار انسانها رو در مورد نتایج منطقی و تعقل بپذیریم. ممکنه یه کسی بگه که آیا این استدلال منطقی که آورده شد و از این استدلال منطقی نتیجه گرفته شد که خداوند متعال هست، خالق وجود دارد، پس چرا همه انسانها نمی پذیرند؟ پس نتیجه بگیره که این استدلال منطقی نیست. لزوما منطق این نیست، همه دارای یه منطق نیستند. عرض میکنیم نه اونهایی که نمی پذیرند به یه دلیل دیگری نمی پذیرند. نه اینکه این منطقی نیست این منطق رو زیر سؤال نمی بره. وجود موضوعات دیگری رو اثبات می کنه برای پذیرش یک نتیجه. ایمان با منطق فرق داره. منطق ابزار تحلیل برای اینکه یک معلومی ایجاد بشه، ایمان برای پذیرش اون معلوم هست. شما ممکنه معلومی ایجاد بشه معلوم رو نپذیری. این مطلب رو باید یه کم بحث کنیم. منطق جاش واسط بین معلومات و یک معلوم جدید هست. جاش اینجاست. جاش در مسیر تحلیل هست. جاش رفتار در قبال اون معلوم جدید نیست. تعیین کننده برای رفتار در قبال اون معلوم جدید لزوما جاش اونجا نیست. می تونه مؤثر باشه ولی لزوما اونجا موارد مختلی تأثیر گذارند. حتی خود استفاده از منطق در این مسیر تحلیل ممکنه موضوعات دیگری تأثیرگذار باشند. انگیزه های افراد تأثیرگذار باشند. امیالشون تأثیرگذار باشند. خواسته هاشون تأثیرگذار باشه.
